Ondanks het gemis ben ik erg dankbaar met hoe ik mijn leven nu zelf leid. Ik voel mijn waarde. Ik voel dat ik leef. Als een mens met heel veel liefde, gevoeligheid en diepzinnig leven. Soms beweren mensen nog steeds het tegendeel. Het doet me pijn dat te horen omdat ik het zelf werkelijk heel anders voel.
Afgelopen jaar 2016.. Een bizar en bijzonder jaar. Een jaar waarin ik de hel en zevende hemel zag. Heb mijzelf bevrijd en losgewrikt uit een gevangenis van mijn jeugd en verleden. Uit jaren lijden onder trauma, onder pijn en verdriet. Het leven wat ik leed met mijn ogen teneer geslagen. Kijkend naar de grond. Niet meer kunnen zien wat werkelijke schoonheid is. Wat mijn eigen schoonheid is. Tot die eene bewuste middag daar in bilthoven. Waar ik voor de spiegel stond en mijzelf aan keek. Werkelijk en voor het eerst mijzelf echt kon zien. Mijn ogen sloegen op en een vlammetje ging aan. Ik zag mijn schoonheid, mijn gezicht en ogen voor het eerst echt en puur. Zonder oordeel. Ik zag voor het eerst echt wat me aangedaan is. Dat ik als kind en ook in mijn latere leven geen schuld had. Werkelijk geen schuld had. 'Return to innocence'.
Dat moment op die slaapkamer binnen de muren van psytrec. Dat moment van glinstering in mijn ogen en mijn hart, ontwapenend. een moment van pijn en besef, een moment van voluit leven en besef ik nooit meer over mijn schouder hoeft te kijken of er opnieuw gevaar en straf op me af komt. Ik dat kleine beschadigde meisje in mij durf te zien, voel, omarm en kan dragen.
Wat ben ik dankbaar voor dat moment voor de spiegel die middag! Op mijn vierendertigste jaar opnieuw geboren worden. Nu alleen en met mijzelf in liefde. Een kleurrijk leven voor me zien en mogen omarmen met elke porie tot in het diepste van mijn ziel. Dankbaar!
De weg is nog steeds niet ongeeffend en makkelijk. Drastische keuzes volgde naar dat moment. Beseffend ik veel keuzes tot dan toe niet in liefde voor mijzelf gemaakt heb. en ik mijn leven tot dan toe heb laten afhangen van overleven, wat ook betekende ik dacht ik vooral ten dienste van de ander moest staan. Mijn besef na dat moment het de hoogste tijd werd dat los te laten. Ik vanaf nu op eerste plek kom. Veel verdriet volgde en vol besef welke drastische, onbegrijpbare en ongrijpbare keuzes ik moest gaan maken en nog steeds moet maken. Kiezen om wederom te verliezen. Het leven wat ik had achter me te laten, afscheid te nemen van veel mensen die mij niet hebben kunnen geven wat ik wel nodig heb.
De bewuste keuze te moeten verliezen. en in de meest lettelijke zin op mijn intuitie verder te lopen niet wetend waar naar toe was en is verschrikkelijk moeilijk. Achterom kijkend alsof je de hel ziet branden. Niet wetend wat er komen gaat en waar deze weg me naar toe mag brengen.
Voor het eerst vertrouwend op dat mijn intuietie en dat mijn gevoel klopt. Deze weg mij brengt naar daar waar ik in liefde kan zijn. Ik loop nog steeds nadat eene moment.
Vind de weg niet makkelijk, donker en soms eenzaam tegelijk. Ik voel de schade van het verliezen van mijn oude leven en mensen daarin. Ik op dit moment erg alleen en op mijzelf sta met een klein handje vol liefdevolle mensen om me heen die er zijn. Mij zien en mijn keuzes begrijpen en aanmoedigen en aangemoedigd hebben op te staan en door te lopen. Mij lieten voelen ik op mijn intuitie mag vertrouwen. Ik mag rouwen om wat ik achter me laat maar ik daardoor juist ook leef en doe wat goed voor mij is. Voluit leef. Waar deze weg mij brengt. Kan het nog niet overzien en voel dit moment ook vooral de leegte waar mijn oude leven nog niet zolang geleden bestond. Ik rouw hierom.
Nu deze mooie avond denkend aan dat eene moment daarin bilthoven. Ik voel even weer die glinstering. De warmte in mijn hart. De glimlach op mijn gezicht, het vreugdedansje daar door de gang... Ik voel even weer hoe mijn intuitie en kracht me in de meest letterlijke zin vooruit stuwt. Geen weg terug. Door mijn pijn, aanvaarden van de pijn, accepteren van de keuzes waarin ik mij vol besef ik ook en wederom verlies. Maar me brengt naar een leven zonder overleven. Een leven waarin ik de horizon kan zien. Naar een leven in zelfliefde..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten