Een dag waarover ik tot nu toe nog niet heb durven delen. Een dag met impact..
Als kind maakte ik incest mee. Mijn levensverhaal met diepten, donker, pijnlijk. Vaak vol van angst. En toch in die momenten voelde ik vlinders in het donker . Een sterke aanwezigheid van een alles omvattende kracht van liefde. Van grootsheid die zijn weerga niet kent. Lichter dan licht en liefdevoller dan liefdevol. In de meest pijnlijke momenten heb ik gevoeld. Het droeg en beschermde mij. En nog steeds in alles altijd...
Over sommige trauma's kan ik nog steeds moeilijk voelen, laat staan delen. Doet te zeer, te verdrietig, te vies. Tgaat om een kinderleven waar seks en geweld ver van had moeten blijven. En toch soms vind ik de moed om hierbij stil te staan. Er even in te gaan. De herinnering. De pijn. De diepe eenzaamheid. Het immense verdriet. En dan.. Komt altijd de herinnering terug aan dat licht, die kracht. Die vlinders.. De onvoorwaardelijke liefde voor mij, voor ons. Ik was en ben niet te breken en nooit alleen.. Het is een heel diep weten.
Ik heb vanuit waar ik weg kom niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Ben bijvoorbeeld alleenstaande mama van twee jongens. Zeg vaak.. Zo heeft God het met zijn schepping niet bedoeld. De gebrokenheid die is ontstaan. Ook in deze wereld...
Toch zie ik de rode draad door alles. Enerzijds het handelen vanuit angst en pijn. Zoekend naar liefde en bescherming buiten mijzelf die nooit bij mensen te vinden is. Anderzijds de rode draad dat ik altijd de aanwezigheid heb gevoeld van bescherming en de onvoorwaardelijke liefde van dat wat zoveel groter is dan ik. Beide draden vormen een draad. Dwars door alles heen. Ik maak mee wat ik mee mag maken. Ook de donkerte en pijn om zijn aanwezigheid te voelen en te vieren. te omarmen en toe te laten in mijn hart. In vertrouwen te zijn. Zodat ik dit weer uit mag dragen naar buiten. Door mijn hart, mijn ogen, mijn handen en mijn mond om nu ook te vertellen.. Zijn aanwezigheid in alles om mij heen, door mij heen. De liefde voor de angst. Gods liefde in mij. Als ook de liefde van Jezus Christus zijn zoon wonend in mijn hart.
De dag waarop ik mijn leven helemaal overgaf. In Gods hand. Belijden van mijn dankbaarheid. Een leven achter mij waar mijn hoofd en ego soms tetterden.. Van God los. Tegelijkertijd een leven ook dichtbij God. Twas alleen dat ik het me niet altijd durfde te herinneren en iets tussen God en mij plaatste. Te weinig mijn vertrouwen en leven rechtstreeks enkel in zijn hand.
De dag beseffen mijn zonden vergeven zijn door de dood van Jezus zelf. Hij ook mijn kruis gedragen heeft. Een immens kruis van alle schaduw als pijn, wanhoop, geweld, misbruik, leugens in deze gebroken wereld. Seks, drugs, rock and roll, hebzucht, lust...
De dag waarop ik Godzijdank alles letterlijk van me af mocht wassen. Ook het misbruik en al het vies voelen daarin. De schuld, de schaamte... Mijn gebrokenheid. Alles... de dag van weer Maagd worden. Schoner dan schoon.. Witter dan wit. Erkennen van de bescherming in mijn leven als ook over dat van mijn kinderen. In alle momenten al zijn ze soms nog zo pijnlijk en zwaar. Je hoeft het nooit alleen te doen. Nooit! God dank!
Mijn doop 24 Juli 2022
