Alleenstaande mama zijn
Ik doe het alleen. Elke dag opnieuw. Luiers verschonen, boterhammen smeren, wasjes draaien, vloeren dwijlen, heg snoeien, nachtvoedingen, politie agent spelen, hond uitlaten, een kletsende en huilende baby elke nacht. 6.30u weer op. Weinig slaap.. Kleren klaarleggen, schooltas inpakken, een knuffel, een tút, een zwaai, een kus hand elke ochtend voor naar school. Elke dag opnieuw. Zorgen voor hun die me o zo dierbaar zijn..
Kletsen, zingen, dansen, spelen. Een klimrek zijn. Liggend in mijn armen. Allerbij.. Elke dag opnieuw. Ik ben dankbaar. Voor mijn gezin...
Al vind ik het niet makkelijk. Alleen.. Dit moment mijn grootste verdriet.. Had graag samen...willen delen.. Het mag nog niet zo zijn. Gelukkig is de papa van Joris dichtbij.. De papa van bodhi jammer genoeg niet. We maakten een andere keuze waardoor we elkaar verloren. Hij nu iets anders kiest. Het mag niet zo zijn in het samen ouder zijn op dit moment.... Voor nu alleen.... Het is.. Voel gek genoeg ook acceptatie.
Bid, vecht, leef, zing, werk, dans, huil in stil verdriet, maar vooral immens dankbaar... Ook voor wat pittig en verdrietig is. Het zijn de lessen die ik mag leren. In Gods handen ook mijn kids♥️ we zijn beschemd💕
Geen opmerkingen:
Een reactie posten