Dit lijkt het centrale thema in mijn leven tot nu toe. Ik voel veel liefde. Houd van mijn naasten zielsveel en in het bijzonder van mijn kind. Ik voel de liefde die ik naar hen heb. Vind het zo verdrietig te voelen mijn houden van misbruikt is. Niet door de mensen in het nu. Maar vooral in mijn verleden. De schade die het veroorzaak heeft. Komt iemand vanuit liefde mij nabij dan schrik ik en weet ik niet zeker of ik het af moet houden of niet. Terwijl ik ook hunker naar liefde.
Hunker naar dat mijn liefde voor de mensen om me heen, mijn dieren en natuur kan blijven stromen waar het gaan wil. Het geschonden zijn van mijn vertrouwen als kind maakt dit soms nog steeds verdomt moeilijk. Ik hield van mijn ouders en broer. En ook van de mensen die ik later in mijn leven tegengekomen ben maar wat uiteindelijk toch niet leek te kloppen. Hoe kan ik leven met mensen waar je als kind van hield en waar ik blindelings op had moeten kunnen vertrouwen. Wat als je die liefde nog steeds voelt maar dat je er niet aan toe kan geven simpel weg omdat het jezelf opnieuw zal teleurstellen en het je opnieuw ongelukkig maakt. Wat maakt liefde misbruikt word? Ik vraag het me af. Elke dag opnieuw. Al draai ik het inmiddels liever om. Dat liefde kan stromen waar het gaan wil. Maar hoe doe ik dat?
Afgelopen week reed ik na een mooi en indrukwekkend weekend terug naar mijn eigen huisje. Indrukwekkend op verschillende vlakken..
Ik ben het weekend bij het evenement van stichting project speaknow geweest. 'Beat Your comfortzone' 'Over de streep', nagebootst van het televisie programma over de streep.Wat ik er voelde was veel liefde en saamhorigheid. Het laatste onderdeel van de middag was daadwerkelijk over de streep gaan wanneer stellingen die voorgelezen werden op jou van toepassing zijn. Mij werd pijnlijk duidelijk hoe veel stellingen op mijn leven van toepassing zijn geweest. Wederom werd voelbaar hoe erg het was. En gellukkig daarnaast hoe ongekend groot mijn kracht en overleving is. Hoe ik heb kunnen overleven tot nu en hoe intens dicht ik inmiddels in mijzelf en kracht mag blijven staan. Jah ik liep nog steeds alleen die streep over telkens opnieuw. Al liep ik met mijzelf. En ik loop echt zelf. Mij duw je allang niet meer om ver.. Een groot geschenk en alles behalve vanzelfsprekend.. Een stelling ging over wanneer je je familie en geliefden verloren bent doordat zij jou niet geloofden en ook niet ondersteund hebben toen je je geheim openbaarde en om hulp vroeg naar misbruik. Of je hen en alles door het misbruik verloren bent? Bij het over de streep lopen na deze stelling. Ik brak. Het besef ik werkelijk alles verloren ben als kind. En o.a. mijn eigen moeder me niet gelooft. Opnieuw kwam binnen hoeveel ik verloren heb van wat ik o zo lief had. Zoveel meer dan me lief is! Wat als liefde niet kan stromen waar het gaan wil? Maar zo graag had willen stromen.
Al stroomt mijn liefde inmiddels ook. Die autorit terug naar huis. Zoveel tranen. Maar zoveel liefde voor mijzelf. Compassie voor mijzelf en dat kleine meisje in mij waarin ik me vol besef hoe zuinig ik op haar moet zijn. Zij nog niet helemaal geheeld is. Haar verwarring en wantrouwen nog steeds enorm zijn bij tijd en wijle en haar vertrouwen en liefde nog steeds geschonden zijn. Haar liefde nog niet altijd kan stromen waar het gaan wil. Al zijn we samen op weg. Dat is zo mooi en groots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten