Keuzes

Soms verbaas ik me over wat er op me af komt. 100 duizend meningen en gesteggel over wat waar is en niet. Wetenschappers, politici en media die kennis hebben vanuit hun interesses en ons voorlichten over wat wel en niet goed voor ons zal zijn. Mensen die elkaar veroordelen wanneer zij onderzoek doen naar zoveel verschillende perspectieven en daar hun eigen visie en mening op vormen. En vandaar uit hun eigen keuzes willen maken.

Maar wat zijn de juiste keuzes? En hoe maak je deze? Ik geloof dat we diep van binnen heel goed weten wat wel en niet goed voor ons is. Dit weten gaat naar mijn inziens verder dan wetenschap of wat men vanuit o. a. de maatschappelijke systemen aan ons vertellen, eveneens wat wij aan onszelf en elkaar vertellen vanuit ons ego. Veel van wat wij doen, keuzes die wij maken zijn meestal niet exact te verklaren. 

Wanneer ik terug kijk op mijn leven tot nu toe dan zie ik dat ook ik keuzes heb gemaakt die verstandelijk gezien totaal onlogisch leken en vaak nog lijken. Op het moment dat ik ze maakte kreeg ik om deze reden ook veel kritiek en/of ook bezorgdheid van mensen die het onbegrijpelijk vonden wat ik deed. Ik voelde intuïtief dat ik deze keuzes te maken had. En nog in het hier en nu voel ik richtingen waarna ik toe beweeg die met mijn hoofd (ego) en vandaaruit denken niet te verklaren zijn maar waar ik heel zeker weet dat ik voor mij de juiste richting op beweeg. Het is een diep innerlijk weten. Het is kiezen vanuit het onderbewuste wat bewust mag worden. Mijn niet verstandelijke keuzes zijn uiteindelijk altijd het allerbeste voor mij geweest. Omdat ik intuïtief voelde dat ik het te doen had. Mijn onverklaarbare keuzes passen bij de roeping die ik in mijn hart voel. Ik heb ervan geleerd dat ik vooral mag vertrouwen op mijn eigen hart en ziel als ook op dat van de ander. En de ingevingen die ik van hieruit op elk moment voel. Daar baseer ik meestal mijn keuzes op. Wetenschappelijk onderbouwd? Nee, totaal niet... Maar is het niet een grote illusie dat wij als mens alles lijken te weten. Het wetenschappelijk onderbouwt moet zijn en het dan pas voor waar aangenomen mag worden? En hoe verklaren we het dan dat veel wetenschappers onderling ook steggelen vanuit hun professie over gelijke onderwerpen. Kunnen we misschien wel concluderen dat ook zij het niet weten of enkel een heel klein stukje van een onderwerp. Mogen we als mens gaan accepteren we veel met ons hoofd niet kunnen verklaren en mogen we accepteren dat we heel veel niet weten. Het leven, onze natuur te complex is en te ingenieus is om met ons hoofd te kunnen bevatten. Het meestal niet te verklaren is waarom we eigen keuzes maken zoals ook de keuzes die de ander maakt. Mogen we het niet weten en ons vandaaruit overgeven aan dat gevoel diep van binnen. Wat het vanuit onverklaarbare redenen altijd weet. Ons stuurt en begeleid mits we er contact en verbinding mee durven maken van onzelf. Terug naar onze werkelijke essentie. 

Ik wil me graag inzetten vanuit liefde voor alles om me heen. Een spiegel zijn voor mijn buitenwereld dat hoe onlogisch ook we keuzes mogen maken vanuit onze binnenwereld waarvan wij voelen dat het goed voor onszelf is. En daarmee ook voor onze buitenwereld. Ik bedoel hiermee niet de keuzes enkel vanuit ons ego die we maken vanuit angst, en de gedachten niet goed genoeg te zijn. Of gedachten dat we gehoorzaam dienen te zijn aan autoriteit of 'hoe men vindt dat we ons horen te gedragen' . Ik bedoel de weg naar binnen. Het middelpunt in je lichaam, in je hart waar je verbonden bent met het leven en dat wat veel groter is dan ons. De plek waar geen twijfel is. De liefdevolle goddelijke energie die er altijd is en voelbaar wordt wanneer je het lef hebt hiermee opnieuw verbinding te maken. Voorbij de angsten en systemen die doen alsof dit niet bestaat, ook de systemen in onszelf. Die zeggen dat eigen kracht, ons zelfhelendvermogen, goddelijke intuïtie, een groot hart niet in ons wonen. Omdat dit 'niet wetenschappelijk onderbouwd' zal zijn. 

Mijn wens is dat we massaal gaan vertrouwen op onze innerlijke stem, onze kracht, ons hart. De keuzes die we van hieruit maken. En we daarmee altijd het beste doen voor ons zelf als ook voor alles en iedereen om ons heen, als ook onze aarde. Heb je naaste lief als jezelf. En heb vertrouwen ♥️

Liefs, 

Marion Snellink 

12 Januari 2020

Nondualiteit

Kleur. Loslaten van wie ik denk dat ik ben. Wat blijft erover? Wie blijft over? En ben ik  ik of is ik het gecreëerde beeld van mijn denken? Het word adembenemend stil. De tijd valt stil. Ik voel beweging diep in mij. Ontwaken van een slaap waarin ik lang  was. Ik de ik was. Uit verbinding met de ziel die ik ben. Het leven wat zich mag ontvouwen. Gecreëerd vanuit een stroom waarvan ik de diepte en weerga niet ken. Waarvan ik niet kan bevatten waar die ontspringt en waar die stopt. Oneindig lang. Ik voel liefde die oneindig is. 

Tegelijkertijd voel ik dat mijn bedachte ik bang is. Bang om toe te geven aan de stroom van liefde. Dat ik niet ben wie ik bedacht heb ik was uit de verbinding met die liefdesstroom. Ik voel ik klein kwetsbaar en nederig ben. En tegelijkertijd groter dan de hoogste wolkenkrabber, de grootste boom of de hoogste berg. Ook oneindig als die stroom. Durf ik ontvankelijk te zijn voor dat wat ik voel. Over te geven dat ik ontvankelijk ben. Volwassen en verbonden ben met werkelijk alles en iedereen om mij heen. Dat ik liefde ben. Net als al het andere wat ook liefde is. Ik vind het spannend. Voel me diep ontroerd. Overdonderd omdat ik geloofde in een wereld die niet overeen komt met het werkelijk bewust zijn van dat wat is. Van wie we diep van binnen zijn. Liefde... 

Zoveel mensen die in verhalen leven. Angstig zijn om onder ogen te zien het slechts verhalen zijn. Maar wat voor een groot deel bepaald hoe we ons voelen. Verhalen gecreëerd door ons hoofd. Ons ego. Veelal overlevingsmechanismen na kwetsing, verlating en pijn. Ver weg van wie we werkelijk zijn. Wie we als bewustzijn zijn. Zoveel lijden slechts gefundeerd vanuit verhalen. Nodeloos lijden? Ik besef me hoe ik mijn eigen verhaal gemaakt heb. Bedacht heb wie ik daarin was. Met alles. Mijn lijden, mijn vreugde. Mijn rollen. Mijn keuzes voortvloeiend uit mijn rollen in dit verhaal. Eng om te beseffen ik juist dat allemaal niet ben. De verhalen slechts het script zijn waarin ik leef. Waarin ik leer en beweeg. En waarin het eigenlijk niet zoveel uitmaakt hoe ik erin beweeg. Welke keuzes ik maak wanneer ik bewust ben van dat vlammende vurige gevoel van liefde in mijn hart en in mijn onderbuik. Opluchting dat keuzes en bewegingen altijd de juiste zijn wanneer ik hier trouw aan ben. Ik niet met mijn hoofd hoeft te bedenken wat ik moet doen. De verhalen niet leven alsof dat de werkelijkheid is. Slechts het script. Het raakt me diep. Ik voel dat mijn schuldgevoel weg valt. Wanneer ik beweeg vanuit mijn hart. Ook wanneer ik anderen daarmee teleurstel of niet doe wat zij van me zouden wensen. Mag het met liefde terug leggen. Dit is niet van mij wanneer ik zuiver en trouw ben aan mijn eigen hart. Daarmee ben ik ook trouw aan alles om me heen. Simpel omdat ik vanuit die goddelijke universele liefdesstroom beweeg in het script. De stroom waarin alles en iedereen hierop aarde verbonden is. 

Ik voel de levensopdracht hier trouw aan te zijn en blijven. Mijn ego wil vaak nog steeds lief gevonden worden. Behulpzaam en attent zijn. Zichzelf wegcijferen uit angst verlaten te worden. Destructief om maar niet alles te hoeven voelen. Vooral niet dat wat pijn doet. Bedacht vanuit het verhaal ik slachtoffer ben. Niet krachtig ben enz.. Met mijn ego bedacht. Diepe angst te voelen dat dit niet de realiteit is. Ik zoveel jaar heb geloofd in een leugen en om eerlijk te zijn soms nog geloof. In iets wat door mensen hoofden gecreëerd is. Een leven afgeschermd van wie we werkelijk zijn. Wie ik werkelijk ben. Ik hoeft mezelf godzijdank niet meer groter voor te doen. Sterker te zijn dan ik ben. Mijn tanden op elkaar te klemmen om de pijn te vermannen. Alsof ik een glijbaan af glij een enorme diepte in. Niet wetend waar ik uit kom. Een speeltuin zonder eind. Gelijd door goddelijke liefde en krachten waarvan de volmaaktheid al mijn fantasie te boven gaat...

Dankbaar..