Een blog bijhouden. Vragen schieten door mijn hoofd, spanning door mijn lijf. Moet ik dit wel doen. Wat is mijn doel? En heeft het nut in mijn eigen proces en dat van anderen? Wat ik weet is dat ik zoek. Ik zoek al een tijd naar iets waarmee ik mijn stem en mijn innerlijke stem kan laten horen. Een zoektocht naar mijn eigen erkenning voor wie ik ben en wil zijn. Een reis, een weg naar zelfliefde en ontschuldigen van het geschonden kind in mij.
Een lange periode worstel ik met mijn jeugd waarin ik jaren stelselmatig seksueel misbruikt en emotioneel verwaarloost ben. In de jaren heb ik steeds meer kracht en hoop gevonden. Al zijn de dalen nog steeds diep en eng. Lijkt het buiten alleen maar donker te zijn. Toch is er de hoop het leven licht, vrij en liefdevol word. Liefde voor mijzelf en naasten en naar de wereld waarin ik leef. Toch is deze weg niet vanzelfsprekend. Als kind is me afgeleerd om van mijzelf te mogen houden. Afgeleerd om iemand te zijn. Afgeleerd om te mogen vertrouwen, afgeleerd om te hopen. Nu is er de hoop en dat kleine beetje vertrouwen dat de weg waarop ik zit gaat naar een plek waar ik vrijheid mag ervaren.
De reis is; laat ik het zo zeggen ingewikkeld. En misschien waardevol om op deze manier vast te leggen. Voor mijzelf en naasten die zelf ook op weg zijn.
Wauw, sterke en krachtige woorden. Heel knap dat je dit doet Marion. Heel veel sterkte op reis.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Sanne W.